Wat een Dag

Vandaag de georganiseerde trip naar de Vesuvius en naar Pompeii met tussen door een wijnproeverij en lunch.
Alles was geregeld via internet en we hadden een voucher op de iPhone, onze contact persoon die we zouden ontmoeten was Stefano.
Vandaag besloten om maar niet met die trein te gaan, want dat gaf gisteren teveel stress.
Met de auto was trouwens een stuk sneller, en een dagje parkeerplaats betalen maakt dan ook niet meer uit.

Aangekomen op de meetingpoint opzoek naar Stefano... Je snapt het al die was in geen velden of wegen te bekennen. Goed ik maar even gebeld met het telefoonnummer wat we hadden gekregen, daar kregen we te horen dat we maar gewoon in de bus moesten stappen naar de vesuvius en dan zou het wel goed komen. Stap maar gewoon in de groene bus, dat was makkelijk want er was maar 1 groene bus. De chauffeur keek wel raar op toen ons toegangsbewijs niet van papier was maar op een iPhone scherm stond.
Hij heeft even gebeld met datzelfde nummer en toen was het goed. Boven aangekomen moesten we overstappen op een speciale 4x4 bus want het ging wat stijler omhoog. Hier hetzelfde ritueel als beneden. Weer uitleggen aan een Italiaan die niet zo goed is in zijn Engels waarom wij geen kaartje hebben hij weer bellen met iemand en dan is het weer oké.
Boven aangekomen een wandeling naar de kratermond van de vulkaan, je verwacht toch wel iets van een pruttelpotje of een pluimpje rook of in ieder geval de stank van zwavel, maar niets van dat alles, een diep gat wat bezaaid is met stenen en er groeit zelfs een boom op de bodem.....
Oké de tocht naar beneden gemaakt en daar maar weer met onze allerbest Italiaans duidelijk maken dat we nog recht hebben op een lunch en een wijnproeverij op een wijngaard. Men kende gelukkig de naam van de boerderij en zou ons onderweg wel afzetten. Dit werd dan ook gedaan, zo'n landweggetje ergens tussen de wijngaarden in de middel of now where. " daar dat weggetje omhoog en dan ben je er...." echt waar.....
Wij omhoog een paar passen de bus rijd aan..... Bongiorno! Gelukkig daar is iemand die ons komt begroeten een geweldig vriendelijke man met uitgestoken hand steld zich voor als Anthonio. Hij leidt ons naar boven en we worden in een ruimte gelaten met allemaal stoelen en tafels we werden verwacht en zo te zien doen ze dit hier vaker wat een opluchting! Dan komt Maria Poala binnen een mooie jonge vrouw die ons in het Engels te woord staat en zeer verbaasd is over Ben die behoorlijk dikke maatjes is geworden met haar oom want die verstaat eigenlijk alleen maar Italiaans en dat gaat Ben best goed af.
Na een rondleiding door de wijngaard worden we op het terras van het huis geïnstalleerd om de lunch begeleid met de wijnen te ontvangen. Dan komt tante Helena om de hoek kijken zij gaat voor het eten zorgen alles van eigen land en uit eigen keuken zo wordt ons verzekerd. Ik kan niet anders zeggen dan HEERLIJK en erg gezellig vooral als Antonio ook mee gaat proeven.
Als deze "beproeving" over is is het tijd om naar Pompeii terug te keren. Maria heeft vervoer besteld en verteld ons dat dit even duurt want de bus moet hiervoor omrijden. Toen de bus arriveerde zat deze best vol en mochten we gewoon voorin staan bij de deur die open stond heerlijk zo'n windje. Dit kun je je in ons kikkerlanden niet voorstellen dat de bus even voor twee mensen een stuk omrijd.....
Pompeii was in eerste instantie interessant tot het begon te regenen niet zo'n beetje maar gewoon een wolkenbreuk echt kolkende stroming door de oude stad! Wij zo snel mogelijk naar de,auto terug en de stad weer uit wat ook niet mee viel, want ook daar was behoorlijk veel water gevallen dat er voor zorgde dat je tot aan de assen in het water reed...
Op de camping aangekomen was het weer droog en konden we nog eenmaal van het eten in Vico Equense genieten. Ik zeg inpakken en wegwezen morgen een dagje verkassen naar ROME.